De Harakiri in Mayrhofen: de steilste piste van Oostenrijk

Er zijn plekken waar je beter kunt gaan zitten dan zelf gaan skiën. Het terras van de Grillhofalm, halverwege de Penken in Mayrhofen, is er zo één. Met een cappuccino of een Radler in de hand heb je hier dubbel theater: achter het restaurant ligt het funpark, waar jonge honden met hun broeken op half elf salto’s draaien en railslides maken alsof het kinderspel is.

Draai je een kwartslag, en je hebt uitzicht op de Harakiri-piste – volgens de borden de steilste piste van Oostenrijk. En ja, de naam zegt eigenlijk al genoeg. Harakiri verwijst naar de Japanse term voor rituele zelfmoord. Aiiiiiiii! Alleen al dat woord boven de piste maakt dat je je afvraagt of je hier wel écht naar beneden wil gaan.

Marketingtechnisch briljant natuurlijk, want wie durft er na drie glazen Schnaps nog te bekennen dat hij niet van een afdaling met zo’n naam afgaat?

De verleiding van de Harakiri

Ik begrijp de verleiding wel. Je stapt boven uit de lift en ziet linksaf het bordje Harakiri. Je denkt: ach, waarom niet? In de lift heb je natuurlijk met je maten al besproken wie ’m wel en wie ’m niet gaat doen – of al heeft gedaan.

Dat eerste stukje ziet er nog best vriendelijk uit. Breed, overzichtelijk, niet meteen een afgrond. Alsof de berg je met een knipoog binnenlokt. Wat je niet ziet, is dat de echte afdaling zich net achter dat randje verstopt.

Pas als je dichterbij schuift, openbaart zich de steile waarheid. En dan ben je al te ver om nog geloofwaardig terug te krabbelen.

Het spektakel op de piste

Daar begint het spektakel. Sommigen skiën met overtuiging hun eerste bocht, maar die grote mond verandert dan toch vaak snel in overleven. Ski’s dwars, hakken in de sneeuw, armen maaiend in de lucht... of snowboarders die in plaats van bochtjes, de langste glijbaan van hun leven ervaren.

Soms is het meer een gecontroleerde val dan een afdaling. Want als je valt, dan ga je wat meters naar beneden. Beneden kloppen ze de sneeuw van hun jas en zeggen met een brede grijns: “Zo, die kunnen we afvinken.”

Maar wie langer kijkt, weet ook: het is niet altijd zo onschuldig. Zeker niet bij slechte sneeuwcondities. IJsplaten, zware sneeuw of opgewaaide bulten maken de Harakiri-piste in Mayrhofen genadeloos.

Ik heb er ooit een helikopter zien rondcirkelen – landen kan zo’n ding niet overal op die steile wand.

Harakiri: een afdaling of een verhaal?

De Harakiri is niet zozeer voor iedereen een afdaling om te skiën, maar vooral een verhaal om te vertellen. Terwijl een rode piste, soepel en met stijl geskied, minstens zo stoer kan zijn – en met een stuk minder kans op een ontmoeting met de lokale reddingsbrigade.

Dus ja, ga gerust linksaf als je techniek én zenuwen in orde zijn. Maar weet ook: vanaf het terras van de Grillhofalm in Mayrhofen is het spektakel minstens zo leuk. En die cappuccino smaakt er gegarandeerd beter dan op een brancard.

Check hier een kleine sfeer- en valimpressie:

‍

‍

‍